Z aloe vera przez wieki

Wiele do tej pory pisałem na stronach tego bloga o miąższu aloe vera. Dzisiaj wspomnę słów kilka o historii aloesu. Znaki pierwszej obecności aloesu odnaleziono także w Egipcie, w „Egipskiej Księdze Lekarstw” a także papirusie z Eber, które powstały ok 1550r. przed naszą erą. Starożytni Egipcjanie traktowali aloe vera niemal mistycznie. Ofiarowywano go w charakterze prezentu w czasie ceremonii pogrzebowych symbolizującym życie po śmierci. Roślinę tą sadzono wokół piramid, wyznaczając w ten sposób drogę faraonom do Krainy Umarłych. Do dnia dzisiejszego w Egipcie aloes sadzi się dookoła cmentarzy. Muzułmanie zawieszali go nad drzwiami swoich
domostw na znak odprawionej pielgrzymki do Mekki. Obyczaj ten nadal funkcjonuje w ”Kraju Faraonów”. Aloe vera umieszcza się nad drzwiami nowego domu, żeby zagwarantować w ten sposób dobrobyt i zdrowie. Mimo, iż sposób ten pozbawiał go zarówno wody, jak i ziemi mógł przeżyć tak całe lata, a wręcz zakwitnąć. Pierwotne miejsca występowania bylin aloesu stanowiły suche, gorące tereny zarówno Afryki, jak i Azji Mniejszej. Prawdopodobnie z tego powodu pierwsze pisemne wzmianki o stosowaniu aloesu Odnaleziono zarówno na glinianych tabliczkach sumeryjskich, jak i na egipskich papirusach. Te pierwsze datuje się na 2200 r. p.n.e., czyli powyżej 4 tysięcy lat temu. Za to Papirus ebers, zawierający informacje dotyczące aloesu pochodzi z 1552 r. p.n.e. (3,5 tysiąca lat temu). Jedna z archeologicznych teorii twierdzi, że egipska królowa Kleopatra właśnie miąższowi Aloe Vera zawdzięczała swą niezwykłą urodę. Jako roślina łatwo przystosowująca się do nowych warunków, aloes szybko zawędrował do Grecji, Rzymu, na tereny Dalekiego Wschodu, a także na teren Ameryki Północnej i Ameryki Południowej.